ყველა შენს ფოტოს დავიდებდი სასთუმალს ახლოს,
რომ არ მახსოვდეს შენი სახის ცბიერი ტოკვა,
შენი ცხოვრება ახლა თავზე ყინულად მათოვს
და მე არ მესმის სიყვარულის, თითქოს რომ მოკვდა...
აწი ვერასდროს ვერ გავიგებ შენი გულიდან
ამომშალე თუ დამიტოვე როგორც წარსული,
შენი ხელების სითბოს ახლა,ალბათ სხვა სინჯავს
მე კი მაჯებზე გულისცემას მიხშობს ავსული.
და საჯიხვეებს, სადაც ახლა მხოლოდ ნისლია,
გადაჩეხილი სამყაროა,ეს სისხლის ფასად
რამდენჯერ ჩემთვის ტყვია გულში ისე გისვრია
არ მეგულება მე ასეთი ნასროლი არსად..
და გეფიცები სიყვარული თურმე არ კვდება,
იგი უბრალოდ ნაჭრილობევს ძნელად იშუშებს,
ცრემლით ილოკავს ნატყვიარებს,წარსულს აკვდება
და გეფიცები ერთი დღეც და მალე იქუხებს.
და ეს ერთი დღეც მაპატიე უშენოდ თქმული,
ჩემში ღელვაა ტკივილების,ყინვების გროვა,
თუ კი ოდესმე კვლავ დამკარგე,თუნდაც ფიქრებით
სხვა სიყვარული,ასე ძლიერ არასდროს მოვა!!!...