ფრიდონ ხალვაში - დედა

მადლობა, დედი, რომ ასე მშვიდი,

რომ ასე თბილი დღეებით მზარდე,

მე ახლა უკვე შენს მკერდს ავცილდი

და ასე, ვფიქრობ, ავაღწევ ცამდე,


მაგრამ რაც უნდა ვიარო აღმა,

მე ერთი რწმენა ვატარო უნდა:

დედილო, როგორც წინათ და ახლაც,

ჩემზე მაღალი იქნები მუდამ.